یادداشتی اختصاصی از وکیل اباذر محبی، عضو کانون وکلای دادگستری مرکز،و عضو پیشکسوت جمعیت اسلامی وکلای دادگستری ایران (جاودان)
اگرچه در ظاهر شعبه اول دادگاه انتظامی قضات، سی‌وسومین دوره انتخابات کانون مرکز را باطل کرده است؛ اما برای ناظران آگاه به ماهیت اشخاص و جریانات درون صنفی و آشنا با معادلات قدرت و عوامل تاثیرگذار بیرونی؛ نیک می‌دانند که این اتفاق نامیمون، بیش از دادگاه انتظامی، منتسب به کسانی است که:
۱- کانون وکلای دادگستری را ملک طلق خود می‌دانند و سالیان سال است که تمامیت خواهانه و جاه‌طلبانه به هرگونه پیشنهاد *گفتگوی درون صنفی* دست رد زده و می‌زنند!
۲- علی‌رغم آگاهی از موقعیت نامساعد خود در قوای سه‌گانه و نزد مقامات عالی قضایی، در انتخابات کانون مرکز و اسکودا ثبت‌نام می‌کنند تا دیگی را که قرار نیست به نفع خودشان بجوشد، نگذارند برای هیچ‌کس دیگری بجوشد!.
۳- در این دوره از انتخابات، از یک طرف به مهندسی فرایند صلاحیت‌ها پرداخته، با دور زدن مراجع نظارتی، انگیزه مداخله آنها در نتیجه انتخابات را تقویت کرده، حتی بالاترین مقام دادگاه عالی انتظامی قضات نیز، قربانی مطامع دنیوی آنها شد؛ از طرف دیگر، با به صحنه آوردن همکاران موجه و علاقمندان به کار مدیریتی در کانون، از اعتبار آنها برای گرفتن تایید خود سوءاستفاده کرده، نامزدهای پوششی و نیابتی را هم از گردونه خارج کرده، موجب کدورت و دلزدگی بعضی از آنها نسبت به هرگونه فعالیت صنفی و سرنوشت کانون وکلا شدند.
۴- این طرفداران منطق *دیگ*، حتی در آخرین گام، حاضر نشدند از صندلی ریاست کانون دل برکنند، تا علاوه بر خود، منتخبان دوره جدید را هم قربانی کرده، التهاب دیگری در جامعه وکلا آفریده باز هم تیشه بر ریشه استقلال کانون وکلا و نهاد وکالت دادگستری زده باشند. فلذا؛ اکنون که با ابطال انتخابات قرار است ماراتن نفس‌گیر رقابت‌های انتخاباتی یکبار دیگر تکرار شود؛ از همه میراث‌داران نسل‌های قبلی و پیشکسوتان صنف و آنهایی که دل در گرو استقلال کانون وکلا و حق دفاع ملت دارند، انتظار می‌رود که از این عده بخواهند تا با پرهیز از استبداد رای، مصالح جمعی را بر منافع شخصی و باندی مرجح داشته، بیشتر از این، قباحت مداخله مراجع بیرونی در امور داخلی کانون را زایل نسازند. از آنها بخواهید تا برای یکبار هم که شده، چشم طمع از کرسی ریاست و مدیریت کانون بردارند تا بیش از این بذر دیکتاتوری در حوزه حکمرانی وکالت کاشته نشود.
بگذارید اندکی جامعه وکلا روی آرامش ببیند؛ تا بیش از این بر پیکره نیمه‌جان کانون وکلا و استقلال آن خدشه وارد نشود. آیا چنین خواهد شد؟ بقول شاعر: *صد بار بدی کردی و دیدی ثمرش را* *خوبی چه بدی داشت که یکبار نکردی؟*
اباذر محبی ۱۴۰۳/۸/۱۹
